Marynowany imbir

Dziś trudno jest znaleźć człowieka, który choć raz nie spróbował sushi, co oznacza, że ​​wszyscy znają marynowany imbir – ważny i nieodzowny element serwowania japońskich potraw. W kuchni japońskiej, w zależności od pory roku, używa się wielu różnych marynowanych warzyw – tsukemono i tylko imbir jest obecny na stole o każdej porze roku.

Marynowanie może zmiękczyć twardy smak imbiru, nie zmniejszając jego korzystnych właściwości. I na przydatność imbiru gorszego oprócz żeń-szenia. W marynowanym imbirem witaminy (A, C, B1, B2) są zachowane, minerały (fosfor, magnez, wapń, cynk), aminokwasy i wiele innych substancji niezbędnych dla organizmu człowieka. Imbir pobudza trawienie, rozgrzewa, wzmacnia odporność i pomaga łatwo przenosić zimno, oczyszcza wątrobę, rozcieńcza krew, łagodzi bóle głowy i nerwowość. Istnieje opinia, że ​​imbir pomaga schudnąć i zachować młodość. Niestety wielu imbirów nie można jeść na surowo, a dodanie suchego imbiru do napojów i ciast ma wpływ tylko na smak, ale nie poprawia przydatności potrawy. Najlepszym sposobem na zmaksymalizowanie korzystnych właściwości imbiru jest jego marynowanie. Marynowany imbir zachowuje swoje specyficzne pieczenie, uzyskując pikantny smak i miękką konsystencję.

Istnieją dwie odmiany marynowanego imbiru: gari i beni-shogi. Są inaczej przygotowane i mają różne zastosowania. Do sushi podawać tylko gari – cienkie plasterki młodego imbiru. Ale to nie jest przekąska, jak wielu uważa, ale środek do odświeżenia, “zerowania” smaku przed nową potrawą, więc powinno być to osobno iw bardzo małych ilościach. Gary jest wyjątkowym zjawiskiem w świecie gotowania: żaden produkt, o ile nam wiadomo, nie jest używany wyłącznie w celu “rozbicia” poprzedniego smaku. Najbliższa analogia do gary jest daleka od gotowania – to kawa w perfumach, bardzo pomaga odświeżyć percepcję nowych smaków.

Marynowany imbir beni-shogi jest stosowany inaczej: podaje się go na kluski, okonomiyaki, różne dania mięsne, a nigdy na sushi. Beni-shoga pełni rolę zwykłego marynowanego warzywa, które nadaje potrawie płonącego smaku i pobudza trawienie. Ten imbir można zjeść całkiem sporo i nikt nie powie, że nie rozumiesz japońskiej kuchni.

Ale jak odróżnić dwa zasadniczo różne rodzaje imbiru, na przykład w sklepie, jeśli nie znasz japońskich hieroglifów? Wszystko jest proste – z wyglądu i na liście składników, które muszą koniecznie być przetłumaczone na język rosyjski. Gary jest cienką warstwą młodego imbiru, mającą delikatnie różowy kolor. Ten odcień jest uzyskiwany przez młodego imbiru po kontakcie z octem, więc dodatkowe barwniki do palenia nie są wymagane. Beni-syga przygotowuje się z dojrzałych ubiegłorocznych korzeni imbiru. Nie zmieniają kolorów w zwykłym occie ryżowym, więc podnoszą go – ocet ze śliwek. Oczywiście niektórzy pozbawieni skrupułów producenci dodają sztucznych kolorów i oparów. Może to oznaczać, że zanim nie jesteś młodym delikatnym imbirem, ale starym i włóknistym, lub że producent odkrył naturalny różowy kolor młodego imbiru nie jest wystarczająco atrakcyjny dla sprzedaży i dodaje sok z buraków lub coś innego. Pamiętaj o tym i zawsze czytaj listę składników na opakowaniu marynowanego imbiru.

Marynowany imbir można gotować samodzielnie. Jeśli masz szczęście znaleźć młode korzenie imbiru na sprzedaż, po prostu posiekaj je bardzo cienko, zalej ocet (najlepiej ryż) i dodaj cukier i sól do smaku. Uzyskaj najświeższe opary. Jeśli w sklepach twojego miasta sprzedaje się tylko dojrzały imbir, będzie można gotować tylko beni-shogi, co też nie jest złe.

Do marynowania wybierz gładkie, grube, twarde korzenie o gęstej skórce. Głównym składnikiem marynaty jest ocet. Jeśli wszystko jest naprawdę zrobione, po japońsku ocet powinien być ryżem lub śliwką (umezu). Ale wino i ocet balsamiczny nadają bardziej interesujący smak i zapach, poza tym zmienią kolor imbiru bez dodatkowych barwników. Dodaj smak marynaty może być solą i cukrem, a możesz zrobić ciekawiej i wlać do łyżki marynaty sake lub suchego czerwonego wina.

Jeśli się nie spieszysz, wtedy marynuj imbir w zimny sposób, bez obróbki termicznej. Scrunch drobno posiekany imbir z solą, pozostawić na kilka godzin w temperaturze pokojowej, następnie wlać marynatę i przechowywać w lodówce przez kilka dni lub tygodni, w zależności od pożądanego smaku. Sztywność i smak kiszonego imbiru zależy od czasu dojrzewania marynaty. Nie ma ścisłych zasad, każdy wybiera przepis na swój własny gust: przy długotrwałym marynowaniu imbir stanie się miękki i straci charakterystyczną ostrość; Przy krótkiej ekspozycji zachowa ostry smak i pozostanie niezłomny.

Przepisy marynowanego imbiru

Marynowany imbir imbirowy

Składniki:
500 g młodego imbiru,
1 łyżeczka sól,
50 g cukru,
100 ml octu ryżowego.

Przygotowanie:
Obrać imbir ze skórki, pokroić w cienkie plasterki, posolić i odstawić na godzinę. Za pomocą papierowego ręcznika usuń wilgoć z imbiru i złóż w wysterylizowany słoik. Wymieszaj ocet z cukrem, gotuj i napełniaj się tym marynowanym imbirem. Schłodź i wstaw do lodówki. Imbir szybko zmieni kolor na delikatnie różowy i będzie gotowy do użycia. Może być przechowywany w lodówce przez kilka miesięcy.

Marynowany imbir beni-shoga (szybki sposób)

Składniki:
200 g korzenia imbiru,
250 g octu ryżowego 3%,
2 łyżeczki. sól,
2 łyżki stołowe cukier,
Do barwienia: 1 łyżka. sok śliwkowy, 2 łyżki. wino ryżowe “Mirim” lub mała kostka buraków.

Przygotowanie:
Odciąć małe pędy imbiru, obrać ze skóry i pokroić w cienkie plastry wzdłuż wzrostu włókien. Scrunch imbir 1 łyżeczka. sól i pozostaw na kilka minut. (Może uzyskać zielonkawy odcień). W garnku wymieszać ocet, cukier i 1 łyżeczkę. solić, podgrzewać aż cukier się rozpuści bez wrzenia. Wrzuć imbir do tej marynaty, dodaj barwnik i gotuj na małym ogniu przez 25-30 minut. Ostudzić, przenieść do słoika i przechowywać w lodówce.

Imbir beni-shog, marynowany w winie i wódce

Składniki:
500 g korzenia imbiru,
200 ml octu ryżowego,
50 ml czerwonego wina,
30 ml wódki,
4 łyżki stołowe cukier.

Przygotowanie:
Obrane ze skórki, włóż korzeń do wrzącej wody i gotuj przez 1-2 minuty, osusz, pokrój w cienkie plasterki i złóż w słoik. Wymieszaj wódkę, wino i cukier, podgrzej, aż cukier się rozpuści, zalej ocet, zagotuj. Wlej kawałki imbiru marynaty, szczelnie zamknij pokrywkę, schowaj i wstaw do lodówki. Kilka godzin później imbir staje się różowy, a po 3 dniach gotowy do spożycia.

Oczywiście, ktoś powie, że dziś łatwiej kupić gotowego marynowanego imbiru, niż marnować czas na przygotowanie. Ale pamiętaj, ile różnych ogórków do domu solenia z tych, które są sprzedawane w sklepie. To są zupełnie różne produkty. To samo z marynowanym imbirem – nie tylko zyskujesz pewność naturalności wszystkich składników, ale możesz także zmieniać smak imbiru, tworząc własne mieszanki marek..

Marynowany imbir jest nie tylko smaczny i użyteczny, ale także świetną okazją, aby pokazać swoją kulinarną fantazję. Eksperyment na temat zdrowia!

Olga Borodina