11 świętych i kultowych drzew

W wielu kulturach świata rośliny zajmowały szczególną niszę, jednak niektóre z nich, zwłaszcza drzewa, mogły stać się święte i kultowe. Są wielbione, obok nich modlą się, obok nich składają ofiary, są poświęcone dziełu sztuki.

Deifikacja drzew jest zakorzeniona w odległej przeszłości, kiedy ludzie byli bardziej związani z naturą niż dzisiaj.

Na Madagaskarze kultura kultu drzew opiera się na przekonaniu, że dusze przodków żyją w tych roślinach i lasach, a także w innych żywych istotach, które uważane są za spokojne. Madagaskar uważa, że ​​gdy członek rodziny umiera, jego dusza osiądzie gdzieś w pobliżu, obserwuje krewnych, wysyła wiadomości do boga, błogosławi, spełnia prośby.

Często można zauważyć, że u podstaw baobabów z Madagaskaru leżą ofiary w postaci miodu, rumu, monet lub słodyczy. Mieszkańcy wyspy często owijają pień drzewa i gałęzie białą lub czerwoną tkaniną.

Gałęzie ogromnej lipy, nazwane “drzewem tańca” w Steinfurt w Niemczech, wymagają wsparcia w postaci budowania mostów. Jednak takie drzewa można znaleźć nie tylko tam. Są uważnie pilnowani, aby ludzie z wiosek i miasteczek mogli być zgromadzeni pod nimi przy różnych okazjach. Te drzewa są zwykle testowane na czas.

W wielu europejskich wioskach drzewa do tańca stanowią centrum aktywności społecznej, tańce lub bardziej poważne zajęcia, takie jak spotkania i sesje sądowe, są organizowane pod ich adresem. Kora tych drzew jest bardzo silna, może być wykorzystana do produkcji tkanin i lin. Jest to także symbol siły obligacji publicznych.

Według lokalnych legend “drzewa taneczne” reprezentują kosmiczny związek między Ziemią a niebem. Drzewa te pomogły ludziom zmierzyć czas, obserwując zmianę pór roku, były centrum lokalnego folkloru poświęconego bogini miłości. Liście lipy w kształcie serca są symbolami namiętności, te drzewa przyciągały również pary kochanków, które szukały samotności.

W wielu kulturach na całym świecie w legendach i mitach wymienia się drzewa, aby wyjaśnić pochodzenie człowieka i jego duchową istotę. Takie drzewa są często przedstawiane w formie osi wszechświata łączącej różne sfery przestrzeni, jak napisał w swojej książce ekolog Nalini Nadkarni “Między niebem a ziemią: nasze intymne połączenie z drzewami”. “Jego gałęzie trzymają niebiosa, jego pień opiera się o ziemię, a korzenie schodzą głęboko pod ziemią”.

Drzewo to nazwano drzewem Bodhi, zgodnie z którym według legend Siddhatha Gotama osiągnął oświecenie, stając się Buddą około 2600 lat temu. Drzewa Bodhi często reprezentują Buddę w sztuce i literaturze.

To drzewo jest wywoływane Taxodie Mexican Z rodziny cyprysów ma najgrubszy pień wszystkich drzew na świecie. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Drzewo ma obwód lufy około 36 metrów i wysokość 30 metrów.

To drzewo o silnym pniu i wiecznie zielone liście pochodzi od kościoła Santa Maria del Tula w meksykańskim stanie Oaxaca, gdzie rośnie od stuleci. Przypuszczalnie drzewo ma około 2 tysięcy lat i został zasadzony przez jednego z azteckich kapłanów.

Ojczyzna długiej wątroby Taxodium of Mexican to południowo-zachodnie Stany Zjednoczone, Meksyk i Gwatemala.

Święty głóg w Glastonbury jest popularnym miejscem kultu chrześcijan. To drzewo kiedyś dumnie, jak samotny strażnik, w małej wiosce na południu Anglii. Tak było do 2010 roku, kiedy w jedną noc drzewo zostało rozerwane na kawałki z powodu nienawiści lub zemsty, jak donosi gazeta Daily Mail. Wszystko, co z niego zostało, to pień.

Według legendy, ten samotny głóg osiągnął swój szczyt w czasach, gdy wielki wyznawca Jezusa, Józef z Arymatei, podróżował ze Świętym Graalem po tym, jak wielki chrześcijański mesjasz został ukrzyżowany. Józef zatrzymał się na noc na wzgórzu Uiariol, wsadził drewnianą laskę Jezusa w ziemię, a kiedy się obudził, na jej miejscu rosło drzewo głogu.

Z czasem wierzono, że inne głogi w tych miejscach wyrastały z gałęzi tego samego drzewa. Dlatego też, gdy drzewo zasadzone przez Józefa na wzgórzu Uiariol zostało wycięte podczas angielskiej wojny domowej w 17 wieku, nowy.

Głogowe drzewa, które rosną na terenie miasta Glastonbury, uważane są za wyjątkowe, ponieważ kwitną dwa razy w roku – na Wielkanoc i na Boże Narodzenie. Każdej zimy gałązka jednego z tych drzew jest wysyłana do rodziny królewskiej.

Drzewo kultu – sekwoja Chendelir – in Underwood National Park ma wysokość około 96 metrów. W jego bagażniku zrobiono dziurę, tunel, w który zmieści się samochód osobowy. Park jest niezwykle popularny ze względu na to słynne drzewo, przez które przeszło już wiele pokoleń samochodów.

Sekwoje północno-kalifornijskie, które są najwyższymi drzewami na świecie, pozostają popularne wśród turystów, z których wielu przyjeżdża do Kalifornii specjalnie po to, by je podziwiać. Najstarsze sekwoje na Ziemi są bliskie Sequoia Hambolta National Park, a większość tych drzew można znaleźć w Park Narodowy Redwoods. Dziesięć lat po tym, jak Kalifornia zaczęła wycinać lasy i budować miasta, mniej niż 5 procent dziewiczego, zsekwencjonowanego lasu, który istniał w Kalifornii przed.

Specyficzny zapach lasu eukaliptusowego jest typowy dla niektórych obszarów Australii. Tutaj rosną setki różnych gatunków: od zardzewiałych do pieprzowych eukaliptusów. Ojczyzną prawie wszystkich z nich jest Nowa Zelandia.

Eucalyptus królewski – jedna z najwyżej kwitnących roślin na świecie, która jest tylko druga sequoia california.

Obaj aborygeni z tych miejsc i osadnicy-kolonizatorzy używali eucalyptów do swoich potrzeb: budowali kajaki i budynki, wytwarzali broń, narzędzia i narzędzia. Olejki eteryczne pochodzące z eukaliptusa są w stanie pozbyć się różnych infekcji wirusowych i grzybiczych, a także z ich pomocą leczą rany. Ludzie, którzy żyją w bardzo suchym klimacie Australii, nauczyli się nawet wydobywać wodę z korzeni tych drzew.

Olejek eukaliptusowy jest używany w pogańskich i magicznych praktykach do czyszczenia pomieszczeń złych duchów. Koale, które są domem dla Australii, są spożywane przez liście eukaliptusa, które są ich podstawowym pożywieniem.

Prawdopodobnie najbardziej fotografowane drzewo świata, Samotny cyprys rośnie na klifie na wybrzeżu Pacyfiku w pobliżu miasta Monterey w Kalifornii.

Wydmuchany przez wszystkie wiatry, ten cyprys jest jedną z atrakcji tzw “Droga 17 mil” na północy Kalifornii. Ta trasa wzdłuż wybrzeża oceanu przekracza rocznie ponad 2 miliony kierowców.

Naukowcy wiedzieli, że to drzewo jest bardzo stare, ale nie potrafił sobie wyobrazić, ile lat naprawdę jest. Tego rodzaju cyprysy mogą żyć około 400 lat, ale szczególne warunki w tym miejscu mogą sprawić, że drzewo będzie starsze niż lata.

Dąb Mamri, który był wielbiony przez wiele stuleci, znajduje się w pobliżu Hebronu na Zachodnim Brzegu Jordanu w dolinie Mamre. Ten dąb może mieć około 5 tysięcy lat i jest ostatnim drzewem lasu, które niegdyś rozciągało się na tych terenach. Zgodnie z tradycjami religijnymi drzewo to musi umrzeć przed przybyciem Antychrysta. Główny pień drzewa zamarł w 1996 roku, ale mała ucieczka, która pojawiła się z ziemi za kilka lat, dawała nadzieję.

W języku hebrajskim dąb – allon lub elon związane ze słowem El – Bóg. Dąb odegrał znaczącą rolę w innych religiach. Było to święte drzewo Druidów, kasta celtycka, która istniała przed nastaniem chrześcijaństwa, której tradycje zostały zapożyczone przez pierwszych chrześcijan.

Dwa pnie platanów razem stopiły się, tworząc zabawny łuk w Park rozrywki Gilroy Gardens, Kalifornia, gdzie można spotkać wiele innych interesujących roślin. Zawieszone w węzeł, utkane w koszu lub rosnące w formie ławek, drzewa z Parku Gilroy są przykładem tego, jak można manipulować drzewami i nadawać pnie cokolwiek chcesz za pomocą metody zwanej zaszczepienie, Gdy pędy lub pąki jednej rośliny są przyczepione do łodyg lub pni innego. W rezultacie zaczynają rosnąć jako całość.

Ta sosna jest uważana za jedno z najstarszych drzew na świecie, można ją znaleźć na zachodzie USA. Niektórzy przedstawiciele ponad 5 tysięcy lat. Rosną powoli i żyją w suchym klimacie górzystych terenów. Ich bardzo wolna prędkość rozmnażania i regeneracji, a także ograniczony zakres wzrostu na dużych wysokościach, może znacznie zmniejszyć liczbę tych roślin w warunkach zmiany klimatu.