Największe katastrofy kosmiczne w historii

W niedawno wydanym thrillerze kosmicznym “Gravitation” widzowie mają okazję obserwować niesamowitą sytuację, gdy grają astronauci Sandra Bullock i George Clooney, przenosi się daleko w kosmos.

Katastrofa jest spowodowana tym, że kosmiczny śmiech unieruchamia prom kosmiczny.

Chociaż sytuacja ta jest fikcyjna, prawdopodobieństwo śmierci i zniszczenia jest całkiem realne. Oto największe katastrofy, jakie miały miejsce w historii lotów kosmicznych.

Pierwsza katastrofa z fatalnym skutkiem w historii lotów kosmicznych doszło w 1967 r. wraz z sowieckim kosmonautą Vladimir Komarov, który był na pokładzie “Sojuz-1”, który zginął podczas lądowania, kiedy pojazd zstępujący statku kosmicznego uderzył w ziemię.

Według różnych źródeł przyczyną tragedii było Awaria systemu spadochronowego. O tym, co zdarzyło się w ciągu ostatnich minut, można tylko zgadywać.

Kiedy uderzysz w ziemię, magnetofon na pokładzie roztopił się, az niewiarygodnego przeciążenia astronauta najprawdopodobniej natychmiast zginął. Z ciała jest tylko kilka zwęglonych szczątków.

Kolejne tragiczne zakończenie sowieckiego programu kosmicznego nastąpiło 30 czerwca 1971 r., Kiedy kosmonauci Georgy Dobrovolsky, Vladislav Volkov i Victor Patsaev umarł, wrócił na Ziemię ze stacji kosmicznej “Salyut-1”.

Dochodzenie wykazało, że podczas zejścia z Soyuz-11 zawór wentylacyjny, który zwykle otwiera się przed lądowaniem, pracował wcześniej, powodując uduszenie astronautów.

Spadek ciśnienia w pojeździe zstępującym poddał załogę przestrzeń kosmiczna. Astronauci nie mieli skafandra, ponieważ pojazd zejściowy nie był przeznaczony dla trzech osób.

Już 22 sekundy po rozhermetyzowaniu na wysokości około 150 km zaczęli tracić przytomność, a po 42 sekundach ich serce ustało. Znaleziono je siedzące na krześle, krwotok, uszkodzono błony bębenkowe, azot w krwi zatkał naczynia krwionośne.

28 stycznia 1986 prom kosmiczny NASA “Challenger” wybuchł na żywo wkrótce po uruchomieniu.

Uruchomienie przyciągnęło uwagę wszystkich, ponieważ nauczyciel po raz pierwszy wszedł na orbitę Krista McAuliffe, który miał nadzieję dawać lekcje z kosmosu, przyciągając miliony uczniów.

Katastrofa zadała poważny cios amerykańskiej reputacji i wszyscy mogli ją oglądać.

Dochodzenie wykazało, że ze względu na niską temperaturę w dniu premiery, wystąpiły usterki związane z uszczelnieniem pierścieniem O-ring, które zniszczyło mocowanie.

W wyniku katastrofy zginęło siedmiu członków załogi, a program wahadłowy został zamknięty przed 1988 rokiem.

Siedemnaście lat po tragedii z Challengerem, program wahadłowy poniósł kolejną stratę, gdy statek kosmiczny Columbia, zawalił się przy wejściu do gęstych warstw atmosfery 1 lutego 2003 r. Do końca misji STS-107.

Dochodzenie wykazało, że przyczyną śmierci były fragmenty piany, które uszkodziły powłokę termoizolacyjną promu, tworząc otwór o średnicy około 20 cm.

Wszystkich siedmiu członków załogi można uratować, ale szybko stracił przytomność i umarł, Podczas gdy wahadłowiec nadal się rozpadał.

Chociaż żaden astronauci nie zginęli podczas programu Apollo, dwa śmiertelne wypadki zdarzyły się podczas powiązanych działań. Trzej kosmonauci: Gus Grissom, Edward White i Roger Chaffee zabity podczas testu naziemnego, które miało miejsce 27 stycznia 1967 r. Podczas przygotowań w kokpicie wybuchł pożar, który spowodował, że astronauci dusili się, a ich ciała spłonęły.

Dochodzenie ujawniło kilka błędów, w tym użycie czystego tlenu w kokpicie, łatwopalne zapięcia na rzepy i klapa otwierająca się do wewnątrz, która uniemożliwiła szybkie opuszczenie załogi.

Przed testem trzech astronautów martwiło się o nadchodzące przygotowania i sfotografowało przed modelem statku.

Wypadek doprowadził do wielu zmian i ulepszeń w przyszłych misjach, które później przeprowadziły pierwsze lądowanie na Księżycu.

Misja “Apollo 13” żywo pokazała niebezpieczeństwa, które czekają na człowieka w kosmosie.

Uruchomienie statku kosmicznego odbyło się 11 kwietnia 1970 r. O 1313 godz. Podczas lotu było eksplozja zbiornika tlenu, uszkodził moduł serwisowy, który udaremnił plany lądowania na Księżycu.

Aby powrócić na Ziemię, astronauci musieli latać wokół Księżyca, wykorzystując jego grawitację. Podczas eksplozji astronauta Jack Sweigert w radiu wypowiedział zdanie: “Houston mieliśmy problem”. Następnie w słynnym hollywoodzkim filmie “Apollo 13” zmieniono ją na dobrze znany cytat:Houston, mamy problem“.

Zarówno w sowieckim programie kosmicznym, jak iw NASA były dość interesujące, choć nie katastrofalne przypadki. W 1969 r. Podczas premiery “Apollo 12”, błyskawica dwukrotnie uderzyła w statek kosmiczny na 36. i 52. sekundę po starcie. Mimo to misja zakończyła się sukcesem.

“Woskhod-2” stał się znany dzięki temu, że w 1965 roku podczas lotu wykonano pierwszy na świecie kosmiczny spacer kosmiczny.

Ale kiedy wylądował mały incydent miał miejsce z powodu opóźnienia spowodowanego przez dodatkowy obrót wokół Ziemi. W tym przypadku miejsce powrotu do atmosfery zostało przesunięte.

Aleksiej Leonow i Pavel Belyaev na pokładzie wylądował w odległej tajdze około 30 km od miasta Bereznyaki w regionie Perm. Kosmonauci spędzili dwa dni w tajdze, po czym znaleźli je ratownicy.