Tajemnica szampana zostaje ujawniona

Co sprawia, że ​​szampan jest lśniący i łatwe mrowienie w języku? Według francuskiego naukowca Gerard Lizhe-Belé (Gerard Liger-Belair) Droga do serca szampana leży w jego bańkach, czyli w 10 milionach bąbelków.

Produkcja szampana jest starannie regulowanym procesem, składającym się z dwóch etapów.

Najpierw wino jest brane z winogron uprawianych tylko w regionie Szampanii we wschodniej Francji, i dodano niewielką ilość drożdży i cukru. Butelki są przechowywane w pozycji odwróconej i obracane codziennie, dzięki czemu osady fermentacyjne docierają do szyi. Osad ten zamrożono, tworząc korek, który następnie usunięto. Butelka jest zamknięta korkiem i drutem, dzięki czemu dojrzewa.

Specjaliści otworzyli kilka unikalnych właściwości tego napoju, o których wcześniej nie wiedzieliśmy.

Kiedy wlewamy szampana do szklanki, uwalniamy płyn z 2 milionami bąbelków. Niepowtarzalny smak szampana jest wyjaśniony przez jego bańki, z których każda jest wypełniona dziesiątkami aromatów, które wpadają w nos. Związki te są znacznie większe w pęcherzykach niż w samej cieczy.

Jeśli zbliżysz szkło do ust, pęknięcie pęcherzyków na powierzchni uwolni najmniejsze kropelki, to nadaje mu subtelny, zmysłowy charakter.

A kiedy weźmiesz łyk, te same pęcherzyki aktywują receptory dwutlenku węgla w języku, które wysyła sygnał pobudzenia do mózgu.

Francuz dowiedział się, dlaczego bąbelki powstają z pewnych miejsc w szkle. Dzieje się tak, gdy mikroskopijne kosmki z ręczników kuchennych lub po prostu cząsteczki kurzu pozostają na ścianach, pozwalając cząstkom rozpuszczonego dwutlenku węgla połączyć się i utworzyć bąbelki.

Przy okazji nadmiernie czyste szkło – wróg szampana, ponieważ w tym przypadku powstaje mniej pęcherzyków. Dlatego wielu producentów, szczególnie na dole butelki, trawi szkło, tworząc małe defekty, dzięki czemu bąbelki szampana tworzą piękne pierścienie.

Jak prawidłowo podawać szampana: z długiego szkła w formie fletu lub z szerokiego płaskiego szkła, które według legendy wykonano w formie piersi Marii Antoniny?

Badanie pokazało, że szeroki kieliszek lub miska traci dwutlenek węgla trzykrotnie szybciej niż “flet”, a zatem można stracić cenne pienienie.

Inne interesujące fakty o szampanie:

Podczas tworzenia szampana Brytyjczycy robili ten sam ważny wkład, co Francuzi. Zanim House of Perignon wynalazł wino musujące w 1662 roku, brytyjski naukowiec Christopher Merret rozpoczął proces produkcji wina musującego poprzez dodanie cukru do gotowego wina do wtórnej fermentacji. Ponadto butelki dla wina od Brytyjczyków były mocniejsze od butelek francuskich i nie eksplodowały podczas wtórnej fermentacji, co również odegrało decydującą rolę w produkcji tego napoju. Tak było Brytyjczycy pierwsi pokochali szampana, i stało się popularne w kraju, a następnie we Francji.

Dom Perignon, francuski mnich benedyktyński, który wielu uważa za wynalazcę szampana, znacznie poprawił jakość szampana. Przed nim szampan miał bladoróżowy kolor. Zaczął mieszać winogrona przed ściśnięciem, a także spopularyzował metodę starannego prasowania, dzięki której szampan jest biały pomimo faktu, że Pinot Noir i Pinot mniej odmian do jego produkcji są czerwone odmiany winorośli.

Ponadto szampan przez długi czas był bardzo słodki i zawierał tę samą ilość cukru, co gazowane napoje słodkie. Dziś najpopularniejszym jest suchy szampan “brut”.

Bądź ostrożny, gdy odkorkujesz szampana, tak jak korek i wino musujące strzelać z prędkością 97 km na godzinę. Jeśli taka wtyczka wejdzie do oka, może spowodować poważne uszkodzenie przez ścieranie rogówki, aż do oderwania siatkówki.

Prawidłowo otwórz butelkę delikatnie, aby korek nie strzelał z prędkością. W takim przypadku korek powinien wydawać odgłos łatwego “wydechu”, a nie szumu. Aby to zrobić, zaleca się schłodzić szampana, usunąć folię, poluzować opaskę na korku i przytrzymując korek, obrócić butelkę u podstawy.

Uczucie szybkiego zatrucia, które pojawia się po kilku kieliszkach szampana, jest spowodowane tym, że dwutlenek węgla jest bardziej prawdopodobny zwiększa zawartość alkoholu we krwi. Po 40 minutach po wypiciu poziom alkoholu we krwi osiąga 0,7 mg na ml, w porównaniu z 0,58 mg na ml po napojach alkoholowych bez gazów.