Najbardziej okrutne eksperymenty naukowe na dzieciach

Czasami nauka jest bezwzględna. A co jeśli dla ratowania ludzkości, na przykład, przed rakiem, konieczne będzie pozostawienie w lesie kilkudziesięciu przerażonych dzieci?

A jeśli trzeba to zrobić tylko po to, żeby zaspokoić ciekawość naukową?

Czy uważasz, że odpowiedzi na te pytania są oczywiste? Niestety, nie dla wszystkich.

Niektórzy uczeni nie widzą w tym nic złego w imię nauki …

Latem 1954 roku turecki psycholog Muzafer Sherif wpadł na interesujący pomysł. Pomyślał o tym, co by się stało, gdyby dwie grupy dzieci zostały wrzucone w bardzo odległe miejsce, gdzie nie było ludzi i ustawić je na sobie nawzajem, zmuszając do kłótni.

Psycholog nie znał innego sposobu na znalezienie odpowiedzi na to pytanie, z wyjątkiem tego, jak przeprowadzić prawdziwy eksperyment naukowy. Zebrał dwie grupy, z których każda miała jedenaście 11-letnich dzieci.

W tym samym czasie dzieci zostały zapewnione, że wybierają się na letni obóz, gdzie przez trzy tygodnie czekali na spokojne kąpiele, wędkowanie i wspinanie się w górach..

Eksperymenty naukowe, które zmieniły świat

Żadne z dzieci tego nie wiedziało ich rodzice przed “początkiem przyjazdu” podpisali już umowę i wyrazili zgodę na udział dzieci w tym eksperymencie. Nikt też nie wiedział, że jest też druga grupa tych samych dzieci, które zostaną ustawione na pierwszym.

Pierwszy tydzień przebiegał bardzo dobrze, ponieważ obie grupy były rozdzielone. Ten czas był przeznaczony dla dzieci do budowania relacji w ich grupie. W rezultacie w obu grupach powstała hierarchia, przywódcy zostali potajemnie wybrani, a nazwiska wymyślono – “Orły” i “Grzechotniki”.

Po tym, jak grupy zostały całkowicie “podzielone na potęgę” i stało się jasne, kto je, komu wolno “przypadkowo” wiedzieć o istnieniu “własnego gatunku”.

Czas na drugą część eksperymentu. Był to okres wszystkich prób naukowców, aby dostosować konflikty, po czym uważnie obserwowali, jak daleko może przyjść wrogość.

Wszystko zaczęło się od zwykłych gier, takich jak koszykówka i przeciąganie liny. Zwycięzcy otrzymali piękne scyzoryki w prezencie, a przegrani stracili grzywnę. Następnie eksperci bardzo umiejętnie pogłębili konflikt, zorganizował imprezę, na której “Orły” przybyły nieco wcześniej.

W rezultacie “Orły” zasiliły wszystkie najsmaczniejsze, jakie były na stole, a rywale zostawili tylko odpadki. Chłopaki z drugiego zespołu, oczywiście, są strasznie obrażeni i zaczęli wyrażać się bardzo bezstronnie “Eagles”.

Później zaczęto rzucać talerze ze szczątkami jedzenia, które kontynuowały prawdziwą rzeź. W rezultacie dzieci z różnych grup zostały pokonane przez straszną furię za każdym razem, gdy się widywali. Co więcej, ciągle na spotkaniach starali się jakoś nękać przeciwników.

Jednym słowem, szeryf i jego zespół byli w stanie zrobić tak szybko jak to możliwe (mniej niż trzy tygodnie) od zwykłych dzieci, których problemy z zachowaniem nie zostały zaobserwowane, stado agresywnych dzikusów. Bravo, nauka!

Warto zauważyć, że psycholog przeprowadził ten eksperyment trzy razy z różnymi dziećmi. Wyniki zawsze były takie same.

We wczesnych latach sześćdziesiątych, z inicjatywy psychologa Alberta Bandury (Albert Bandura), grupa naukowców zdecydowała się dowiedzieć, Czy dzieci są zdolne do naśladowania agresywnego zachowania dorosłych?.

Aby to zrobić, użyli dużego nadmuchiwanego klauna, imieniem Bobo, i nakręcili film, w którym “dorosła ciotka” zbeształa, uderzyła go i kopnęła. Po tym filmie pokazano grupę 24 dzieci w wieku przedszkolnym.

Druga grupa dzieci widziała normalne wideo bez przemocy, a trzeciej grupie nic nie pokazano.

Potem wszystkie dzieci na przemian wpuszczać do pokoju, w którym był klaun, młotki i pistolety do zabawy, mimo że żaden z filmów nie miał żadnej broni palnej.

W rezultacie dzieci z pierwszej grupy, które widziały “udrękę” Bobo, natychmiast “zabrały się do roboty”:

Jeden dzieciak wziął nawet pistolet w dłonie, położył go na klauna i zaczął mówić nadmuchiwanej ofierze, jak on wybił mu mózg:

Dzieci z pozostałych dwóch grup nie wykazywały nawet śladu przemocy.

Po tym eksperymencie Bandura opowiedział o swoich odkryciach społeczności naukowej, ale nie mógł uzyskać aprobaty, ponieważ ogromna liczba sceptyków wyraziła, że ​​taki eksperyment nie może niczego udowodnić, ponieważ gumowa zabawka do tego i została stworzona do kopnięcia.

7 najcięższych eksperymentów medycznych w historii

W odpowiedzi na tę krytykę psycholog nakręcił film, w którym miało miejsce szyderstwo żywego Bobo. Potem wszystko odbyło się zgodnie ze znanym wcześniej scenariuszem. Jak się domyślacie, dzieci zachowywały się w podobny sposób, nawet Jeszcze bardziej gorliwie biją żyjącego klauna.

Ale tym razem nikt nie odważył się rzucić wyzwania odkryciom Pandory, że dzieci naśladują dorosłych i imitują ich zachowanie.

Psychologowie z University of Iowa zastanawiali się, jak poczucie winy rozwija się u dzieci. W tym celu opracowali eksperyment “Zepsuta lalka”.

Chodzi o to, że dorosły pokazał dziecku zabawkę i opowiadał bardzo porywającą historię o tym, jak bardzo zależy mu na tej lalce, jak bardzo ją kocha i jak bawił się z nią w dzieciństwie. Następnie zabawka została podana dziecku z ostrożnym podejściem do niego.

Ale jak tylko lalka znalazła się w rękach dziecka, natychmiast “złamała się” i beznadziejnie. W tym celu do zabawki wbudowano specjalny mechanizm. Następnie “zgodnie z programem” dorosły głęboko wzdycha, a potem siedzi i przez chwilę cicho patrzy na dziecko.

10 niezwykłych eksperymentów umysłowych

Wyobraźcie sobie dziecko siedzące w martwej ciszy pod ciężkim spojrzeniem dorosłego. Dziecko tupit oczy, cringes i chowa głowę pod ręką. A wszystko to trwa długą chwilę.

Ciekawe jest to, że dzieci, najbardziej traumatyczne przez eksperyment z lalką, w ciągu najbliższych pięciu lat zachowywał się więcej niż około W porównaniu z tymi, których praktycznie nie dotykał.

Jest prawdopodobne, że niektóre dzieci uświadomiły sobie, jak poczucie winy, a może po prostu zrealizowane: od dorosłych można oczekiwać wszystkiego.

Od momentu, kiedy dzieci zaczynają się czołgać, od razu to sobie uświadamiają W dół strome powierzchnie w żadnym wypadku nie mogą się wspinać, ponieważ można spaść i uderzyć.

Ale skąd dzieci wiedzą, że zostaną zranione po upadku, jeśli nigdy nie padły w swoim życiu?

Według ekspertów z Cornell University (Richard D. Walk) i Eleanor J. Gibson (Eleanor J. Gibson), w celu zbadania tego zjawiska Trzeba popchnąć niemowlę do “otchłani” i przekonać go, by ruszył dalej.

Naukowcy stworzyli “wizualną przerwę”, specjalną konstrukcję z grubego szkła i tarcz. Następnie ukryli powstałą strukturę za pomocą tekstyliów o odpowiednim wzorze.

10 kontrowersyjnych eksperymentów genetycznych

W rezultacie okazało się, że istnieje kompletne złudzenie, że w miejscu szkła jest pustka, aż do podłogi. Nie ma niebezpieczeństwa dla dziecka, wydawałoby się, nic strasznego. Z pewnością, szkodzi fizycznie tej idei – eksperyment nie mógł przynieść dziecku. Ale …

Dzieci naprzemiennie prowokowano, aby przeszły do ​​”przepaści”, a ich matki znajdowały się na drugim “końcu otchłani”, zachęcając je do pełzania naprzód. Innymi słowy naukowcom udało się znaleźć matki, które były gotowe popchnąć swoje dziecko do tego, w co wierzył (i słusznie), by umrzeć.

Dlatego przed dziećmi był wybór: podążać za poczuciem samozachowania lub być posłusznym. Ten test został poddany 36 dzieciom od sześciu miesięcy do 14 miesięcy. W tym samym czasie tylko trzy dzieci słuchały i pełzały po szkle.

Większość dzieci odwróciła się i odlała od swoich matek, nie słuchając ich. Reszta po prostu zalała się łzami.

Należy zauważyć, że pomimo faktu, że prawie żadne z dzieci nie wpadło na przynętę naukowców, to jednak były one na krawędzi “przepaści”, dlatego Jeśli sytuacja naprawdę się wydarzy, mogą łatwo spaść.

Zgodnie z wynikami tego eksperymentu naukowcy sformułowali “sensacyjne” stwierdzenie: dzieci w żadnym przypadku nie powinny pozostawać na krawędzi “otchłani”, niezależnie od tego, jak bardzo rozwijają poczucie samozachowania i jak dobrze orientują się w określaniu głębokości.

Eksperymenty te zostały przeprowadzone w tych wczesnych okresach, gdy dziewczęta w specjalnych instytucjach nauczyły się prowadzić gospodarstwo domowe, gotować jedzenie i zaspokajać potrzeby męża.

Jeden z ówczesnych naukowców wpadł na pomysł “pomysłowy”: wykorzystać dzieci pozostawione bez rodziców jako zasiłek na utrzymanie, aby uczyć dziewczyny, jak być matką. To znaczy sieroty działały jak świnki morskie.

Chłodna nauka: najstraszniejsze eksperymenty

Od lat dwudziestych szkoły takie zaczęły “pożyczać” setki dzieci – sieroty z sierocińców, które były praktykowane przez młode dziewczęta. Sieroty przebywały w specjalnych pokojach, gdzie na czas lekcji kilka “matek”.

Prawdziwe imiona dzieci nie były wywoływane, więc dziewczynki nadawały im imiona, często były to obraźliwe i kpiące pseudonimy. Po kilku latach pracy “pomoce wzrokowe” sieroty zostały przywiązane do rodzin zastępczych.

Te “lekcje” trwały do ​​połowy lat sześćdziesiątych.

David Reimer (David Reimer) urodził się ze swoim bratem bliźniakiem w Winnipeg (Kanada) w 1956 roku. Kiedy dziecko miało 8 miesięcy, rodzice postanowili zrobić chłopca z powodów medycznych obrzezanie.

Ale z jakiegoś nieznanego powodu lekarz, któremu rodzice przywieźli dziecko, zamiast skalpela, użył urządzenia do kauteryzacji prądu elektrycznego – elektrycznego kauteryzmu. Wynik procedury – penis chłopca był prawie spalony.

Rodzice, naturalnie, mieli złamane serce i zwrócili się o pomoc do psychologa Johna Moneya (John Money), który studiował identyfikację seksualną. Jego zalecenie było niezwykle radykalne – operacja zmiany płci.

Najważniejsze, że zainteresowani rodzice byli szczęściem swoich dzieci, więc byli gotowi pójść do wszystkiego, aby tylko ich dzieci były szczęśliwe. Jednak, jak się okazało wiele lat później, sam chłopiec był zainteresowany szczęściem chłopca na ostatnim miejscu.

Mani po prostu zdecydował, że tej wyjątkowej okazji nie można przegapić i przekształcił tę sytuację w eksperyment, którego wyniki miały udowodnić, co dokładnie wychowanie odgrywa wiodącą rolę w tożsamości płciowej i orientacji seksualnej, a nie w naturze.

Co więcej, psycholog wierzył, że obecność brata bliźniaka Dawida jest wyjątkową szansą na potwierdzenie tej hipotezy.

Jednak problemy zaczęły się, kiedy David nie zgodził się zostać Brendą. “Dziewczyna” stale odmawiała nosić spódnic i sukienek, “ona” nie chciała bawić się lalkami, które wypełniały jej pokój, “jej” zawsze pociągała do maszyny i pistolety brata.

Najbardziej nieetyczne eksperymenty naukowe

Nawet w przedszkolu, a później w szkole, David-Brenda regularnie drażnił się, że dziecko zachowuje się jak chłopiec.

Zrozpaczeni rodzice udali się ponownie do psychologa, ale Mani zapewnił ich, że to tylko trudny wiek i wkrótce wszystko będzie w porządku. Równolegle z tym, jak dziecko dorastało, okrutny psycholog pisał i publikował artykuły naukowe na temat tego “eksperymentu”. Mani uważał to za swoje zwycięstwo i pełne naukowe zwycięstwo.

Później, kiedy David dorósł i odkrył całą prawdę, “lekarz” ograniczył swoją działalność i przestał publikować. Przez kilka dekad nic o nim nie słyszano. Dopiero w 1997 r. Pojawiły się dokumenty, z których wynikało, jakie niewiarygodne szkody przyniósł biednemu chłopcu eksperyment.

David poniósł liczne operacje, aby “powrócić” do swojej płci. Ale nowy styl życia nie przyniósł mu pożądanego odpoczynku. W wieku 38 lat David popełnił samobójstwo, strzelając sobie w głowę.