10 zaginionych skarbów na całym świecie

Z niesamowitym postępem technologicznym można by pomyśleć, że wszystkie utracone skarby to albo plotki, albo coś, co już zostało znalezione. Niemniej jednak, mówi się o ogromnej ilości złota i klejnotów w XXI wieku.

Na przykład w 2007 r. Zaginione skarby kapitana Williama Kidda znaleziono w pobliżu wybrzeży Kolumbii. To sugeruje, że w naszym wieku są podobne “zwycięstwa”.

Niewiarygodne jest, że poszukiwacze skarbów muszą być ubezpieczeni od różnych niebezpieczeństw, ponieważ w przeszłości poszukiwacze skarbów mogli nie tylko odnieść poważne obrażenia, ale także dostać się do więzienia, a nawet umrzeć..

W Palawan na Filipinach jest wyspa – Bacuit Bay – która sama w sobie jest już skarbem. Wyspa jest małą zatoką i słynie z legendarnej historii zaginionych skarbów Tomoyuki Yamashita (Tomoyuki Yamashita).

Zakłada się, że japoński generał Tomoyuki ukrył skarby w jaskiniach wyspy około 1940 roku. Yamashita otrzymał swój skarb kradnąc sąsiednie kraje w latach 30., tuż przed wybuchem II wojny światowej.

Yamashita ukradł swoje towary w Malezji, Indiach, Tajlandii i Birmie. Wszystko to zostało wysłane na Filipiny, aby udać się stamtąd do miejsca docelowego, którym była Japonia. Niestety dla Yamashity, Japonia skapitulowała właśnie wtedy, gdy był na Filipinach.

Zanim generał został schwytany i powieszony, udało mu się ukryć swoje skarby w 172 miejscach na wyspie, ponieważ Yamashita i jego zespół wierzyli, że na pewno wrócą i odzyskają swoje skarby.

Według niektórych źródeł, zrabowany generał może dziś kosztować miliardy. W latach 70. XX wieku Rogelio Roxas znalazł część skarbów skonfiskowanych przez prezydenta Ferdynanda Marcosa,.

Jednak Rojas pozwał i otrzymał odszkodowanie w wysokości 22 miliardów dolarów. Pomimo faktu, że do dnia dzisiejszego rodziny Marcosa i Rohos nadal walczą w sądzie, wyspa wciąż ma wiele jaskiń z ukrytymi skarbami.

Czterech żołnierzy z armii peruwiańskiej w połowie XIX wieku opracowało plan wymanewrowania kapłanów kościoła Pisco, gdy dowiedzieli się o skarbach, które zachowali.

Luke Barrett, Arthur Brown, Jack Killorain i Diego Alvarez zdobyli zaufanie kapłanów z peruwiańskiego kościoła, a następnie zabili ich i popłynęli 14 tonami złota i innymi dobrami.

Nie znając geografii tego obszaru, zabójcy narysowali mapę, opuścili zdobycz i udali się do Australii, mając nadzieję na powrót. Jednak do momentu powrotu sprawa nie dotarła, ponieważ Dwóch z nich zostało zabitych, a dwóch innych zostało aresztowanych.

Więzienie mogło przetrwać tylko Killoraine. Przed śmiercią powiedział Charlesowi Howe’owi o okradzeniu kościoła Pisco, a także o tym, gdzie ukryto skarb. Kiedy Howie odnalazł skarb, nie posiadał niezbędnego sprzętu do wydobywania wszystkiego.

Zostawił skarb z myślą o powrocie. Jednak nigdy nie udało mu się zebrać pieniędzy na zwrot, ale odkrył tajemnicę George’a Hamiltona, który w końcu wyruszył na poszukiwanie skarbu, ale go nie znalazł, ponieważ nie mógł odczytać mapy.

Jedyne legendarne skarby, które mają mapę prowadzącą do 14 ton złota, to Lu.

Tajemnicze jak kod do nich, od dawna zakłada się, że jedynym narzędziem do odszyfrowania karty jest klucz i jasne zrozumienie symboli masońskich.

Wydana przez Carla von Muellera “mapa” ma się składać z różnych formuł matematycznych.

Znajduje się rzekomo na terytorium Stanów Zjednoczonych, zgodnie z legendą o skarbie Lu (Lue) – jest 14 ton złota. Złoto zostało przyniesione do USA przez nazistów, aby sabotować amerykańską gospodarkę i zapobiec wejściu Amerykanów do II wojny światowej.

Dowiedziawszy się o tym, USA publikują Złotą Ustawę, mającą na celu ominięcie planu nazistów. Nieudana próba nazistów, by powstrzymać USA przed angażowaniem się w wojnę, nie była ich jedyną porażką. Niezdolni do odkodowania mapy Lou, ponieważ jej nazistowski stwórca zmarł, ostatecznie powrócili do Niemiec.

Upiorne, złote miasto w swoim czasie porwało wielu ludzi. Herman Cortes natknął się na niego w 1526 r., A Cristobol de Pedraza w 1544 r.

Archeolog William Strong odkrył “archeologiczne kopce pogrzebowe” w 1933 r. W pobliżu Rio Patuca i Rio Conquirre, dodając paliwa do legendy o istnieniu miasta, w którym “szlachta jadła ze złotych talerzy”.

W lutym 2013 r. Archeolodzy i inni naukowcy z amerykańskiej National Science Foundation i Uniwersytetu w Houston wykorzystali zaawansowane technologie do wykrywania wykrywanego światła, a także dalmierze laserowe do porównywania i badania starożytnych ruin.

Ostateczny werdykt nie został jeszcze przyjęty, ale wkrótce okaże się, czy w miejscu objętym dochodzeniem znajduje się złoto, czy też nie.

Istnieją różne legendy otaczające jezioro Issyk-Kul. Zaczynając od ukrytych skarbów Templariuszy i kończąc na tajemniczych skarbach Złotej Drogi, to miejsce jest przepełnione takimi historiami.

Jedna z najsłynniejszych legend opowiada o dowódcy Czyngis-chanie, który prawdopodobnie został pochowany ze swoimi skarbami. Według niektórych legend skarby znajdują się w samym jeziorze, podczas gdy w innych ich lokalizacja jest niepewna.

Według raportów, jego żołnierze zabili wszystkich, którzy wiedzieli o miejscu pobytu grobowca, a kiedy wrócili z miejsca pochówku, również zostali zabici.

Czyngis-chan zgromadził swoją fortunę, zdobywając większość Azji Środkowej i Chin w XIII wieku, a wydobycie w czasie podboju tych krajów było po prostu nieobliczalne.

Wykopalisk rozpoczętych w latach dwudziestych nie można było ukończyć z powodu niestabilnej sytuacji politycznej. Od tego czasu wielu japońskich i amerykańskich naukowców podjęło wiele prób, którzy uwierzyli, że znaleźli grób Czyngis-chana, jednak do dnia dzisiejszego nie znaleziono żadnego skarbu.

Sezon huraganów na Florydzie doprowadził do wielu wraków w historii. Jedną z najbardziej godnych uwagi ofiar tego rozkwitającego elementu był upadek Santissima Concepción lub El Grande,.

Według niektórych raportów na pokładzie było 500 osób, wciąż żyły, według różnych źródeł informacji od 4 do 190 osób, które były w stanie opisać to, czego doświadczyły. Oprócz liczby osób, dokumenty rejestrowały towary na pokładzie: 77 skrzyń pereł i 49 pni szmaragdów.

Po rozbiciu statku dokonano wielu prób odnalezienia skarbów, ale wszystkie pozostały niepłodne. Uważa się, że Sir William Pipp (William Phipp) znalazł około 25 procent utoniętych skarbów podczas swojej wyprawy w 1687 r..

Jak na ironię, Islander SS, statek zatopiony w 1901 roku, został podniesiony od dołu w 2012 roku, ale bez złota. Dlaczego on jest na tej liście? Firma ekspedycyjna Mars uważa, że ​​złoto może znajdować się w pewnej odległości od statku ze względu na ruch statku.

Na podniesionym statku eksperci znaleźli złoty pył i kawałki złota, i to wszystko. Specjaliści z firmy ekspedycyjnej twierdzą, że statek miał być obecny złoto warte 250 milionów dolarów.

Tak więc planowana jest kolejna wyprawa. Część statku można zobaczyć na brzegu Wyspy Admirał, a pozostała część znajduje się w Seattle.

Ci, którzy szukają zagubionych skarbów Antilla, wrak niemieckiego myśliwca, będą musieli zbadać północną część Morza Karaibskiego otaczającą wyspę Aruba.

Mówi się, że Antill został zacumowany przy północnym brzegu wyspy, kiedy statek został “poproszony” o kapitulację. Podczas gdy kapitan był na brzegu, prowadząc negocjacje, zawór za burtą statku był otwarty, był to fatalny błąd w życiu statku.

Zamiast “rezygnować i tracić swój skarb” statek eksplodował i utonął. Ten statek-widmo, jak nazywają go miejscowi, do dziś stanowi hołd dla żołnierzy niemieckich podczas II wojny światowej.

Oprócz różnych opowieści o upiornych skarbach, istnieją również prawdziwe zagubione skarby. Jedna taka historia jest skarby Apache. Podobno Indianie, którzy ukradli ogromną ilość złotych i srebrnych monet, ukryli je w skale.

Zaginiony skarb znajduje się w Winchester w Arizonie. Pomimo tego, że miejsce w rejonie skał, gdzie bogactwo jest ukryte, jest uważane za potępione, nie powstrzymuje łowców metali szlachetnych.

Aby znaleźć kanion, który “płacze złotymi łzami”, musisz zachować ścieżkę do zaginionych wykopów Adams w zachodnim Nowym Meksyku. Adams odbył swoją pierwszą podróż do tego regionu na początku lat sześćdziesiątych.

Adams i zespół górników ruszyli wzdłuż rzeki Belaya w kierunku Białych Gór i odkryto bryłki złota, ukryte w dorzeczu “kukurydzianych”.

Drugiej nocy Adams opuścił kopalnię złota, podczas gdy górnicy zostali, aby kopać, dopóki nie zostali zabici przez Indian Apaczów. Mówi się, że Adams wciąż nie mógł znaleźć swojego złotego kanionu.